Waar is de afstandbediening?

Zo nu en dan gebeurt het weleens
dat ik totaal onder de indruk ben...

dat kan zijn van een film, boek,
column
blogbericht ;)
of, zoals deze keer
een artikel in  "Genoeg"

Het grappige daarvan is
 dat ik zulk soort indrukken altijd graag wil delen...
ik ben enthousiast,
 lees een stukje voor
en proef of er aandacht is, en hij hetzelfde ervaart als ik...

soms is er geen aandacht
of geen herkenning
maar soms ook mompelt hij een beetje van:
"tja, daar zít wel wat in ja..."


Zo ook bij dit artikel dus;
het gaat over Juffrouw Jo Teeuwisse,

Juffrouw Jo leeft, alsof de tijd heeft stilgestaan,

in de jaren dertig en veertig.

Zij kleedt zich niet alleen zo,
maar heeft haar hele woning ingericht als ware het uit die tijd.
Zij heeft er zelfs haar werk van gemaakt en noemt zichzelf
een nostalgist...

Bekijk dit filmpje maar eens...
Geweldig!

 Op de website vond ik deze tekst

en eigenlijk...

spreekt het me enorm aan:

 Er zijn steeds meer mensen in Nederland die zich afzetten
tegen de huidige samenleving en tegen de richting waarin deze lijkt te gaan
Een lawaaierige, consumptiemaatschappij vol verwende Nederlanders
die alleen maar interesse hebben in hun eigen welzijn.

Meer en meer kijken terug naar ons verleden en zien in
dat niet alles vroeger slechter was,

dat we van ons verleden kunnen leren

 en dat je vooruitgang soms alleen bereikt door een stapje achteruit te doen.

Nostalgisten zijn menschen

die hun nostalgische gevoelens

 en ideen in de praktijk brengen.

Dus in plaats van alleen maar te praten

over die dingen die vroeger beter waren (Ja die zijn er echt!)

 proberen wij deze weer in te zetten voor het verbeteren van de huidige maatschappij.

Wij denken dat we als samenleving vooruit moeten gaan door achteruit te kijken.

Met andere woorden,

laten we leren van ons verleden

 en die dingen die vroeger misschien beter waren

terug brengen in de huidige maatschappij.

Juffrouw Jo ...

Dit stukje sprak me het meest aan:

"Zo zit ik soms 's avonds onder de schemerlamp sokken te stoppen;

snip en snap op de radio,

de kachel hoog.

Dat vind ik een stuk gezelliger dan televisie kijken"

Ik krijg er een soort van heimwee-gevoel van

naar die lange dagen van vroeger,

die rust en die gezelligheid...

Het is gewoon waar,

toegegeven,

een avondje boer-zoekt-vrouw-met-het-hele-gezin

das leuk natuurlijk;)

maar bijna iedere avond die crime-series

met ellenlange reclame-blokken-waarin-wordt-gezapt-naar-de-volgende-serie

het apathische hangen en staren naar de buis

en het niet-naar-bed-willen-als-de-serie-nog-niet-is-afgelopen...

we zijn het een beetje zat!

we gaan het anders doen!!

Houthakker zorgt voor de kachel,

ik ga sokken stoppen,

 jurken dragen

en bij buurvrouw-oma zoeken

naar een LP van Snip en Snap

(LP=langspeelplaat, voorloper van de CD;)

en de kids...

tja..

naast een heel goed en indringend gesprek....

heb ik hun de afstandbediening afgenomen

zodat ze geen drie series tegelijk meer kunnen kijken

je moet ergens beginnen.....

- wordt vervolgd -

Grateful...

In mijn dagelijks leven heb ik meestal

weinig gebrek aan "blogvoer"..

Sterker nog,

mijn hoofd loopt soms over

van dingen die ik wil zeggen,

schrijven, delen

of gewoon laten zien

het is meer het gebrek aan tijd

dat de ideeën en foto's doet ophopen

in hoofd en computer

 waarna ik van ellende niet meer kan besluiten

waar ik uiteindelijk over ga bloggen..

zo ook deze dag..

ik weet dat een blogje over 1 onderwerp

met mooie rustieke foto's

die herhaald worden in elk detail

het beter doen hier op het web

...

jammer dan

ik gooi ze er vandaag gewoon allemaal op

ik blog over wat ik deze week zag

's morgensvroeg in de tuin

in pyama gefotografeerd;

verzopen katjes..

ik vertel over

de gewonnen give-away van Jaqueline

helemaal uit Frankrijk:

bijzondere stempels

ze zijn apart,

en het was een uitdaging,

maar ik maakte er iets mee

Jaqueline, komt er aan hoor, gisteren gepost!

en kijk wat een prachtige tekst

er in de binnenkant van het doosje stond:

there is a thousand

time more goodness and wisdom

in the world than

one imagines

= helemaal waar!!

ik laat een sneek-peek zien

van een van de nieuwe workshops hier in de schuur.

kijk dan wat een koorknaapjes

naast dat prinsesje

het doet me weleens terugverlangen naar die tijd,

het zien van zo'n foto

ze zijn nu zo....anders ;)

en ik blog over dit moment,

dat ie wilde helpen met eten klaarmaken

en zo lief,

in zijn hemdje de tomaatjes zat te snijden

en te eten...

ik kan er ook al twee tegelijk mama!

opperste concentratie

en dan die rughaartjes...

mmm

* smelt *

ik blog over dit:

ik ben er nog niet,

maar toch wel mee bezig..

ga ik het vieren?

hoe gaan we dat doen?

waar dan, en

wie mag er komen?

wat gaan we eten?

moet ik uitnodigingen versturen

neee, toch?

zullenwegewooneenweekendjeweg?

mmm..

nogmaaresoverdenkendan

en deze,

was ik vergeten.

we waren in Vlissingen niet alleen piraten tegengekomen

maar ook een Action

haha, ze kunnen 'm wel onder een parkeerdek stoppen

zo'n winkel,

maar wij vinden 'm tòch wel;)

Houthakker zag het al helemaal gebeuren natuurlijk,

auto stond een aardig eindje verder geparkeerd

dus stak hij bij het binnentreden van de winkel

een waarschuwend vingertje op:

"twee dingen"

zo sprak hij vermanend..

"Eén: IK ga er niet mee lopen sjouwen,

en Twee: we moeten over een half uur bij de auto zijn

want dan is de parkeerkaart verlopen"

haha,

wij zijn kampioen in snelwinkelen

en hebben een heel groot

probleem-oplossend-vermogen ;)

En dan heb ik het maar niet over

de blogjes die in mijn hoofd ontspruiten

en waar ik nog geen foto's bij heb

of kan verzinnen..

hoe vaak roep ik niet:

"hier ga ik nog es een blogje over schrijven!"

ik gebruik het ook wel eens als dreigement,

en dat wil wel eens helpen;)

zoals bijvoorbeeld het potentiele blogje

over mannen ---ook hele kleine van vijf---  en borsten

vrouwenborsten

decolleteetjes

en hun aantrekkingskracht

of de opmerkingen van zo'n kleine man van vijf ;)

ach..

ik kan wel bezig blijven vandaag..

er zitten ook nog foto's op het toestel...

maar ik stop ermee,

ik zou jullie immers kunnen gaan vervelen ;)

rest mij nog een titel voor dit berichtje te verzinnen

ik vind dit een goeie

want als ik het zo teruglees

heeft het hier allemaal mee te maken...

..en grateful ben ik!

haha, moet je eens kijken hoeveel labels er aan deze post hangen ;))

Assjoenaal

Vandaag gingen wij op pad,

eropuit...

..en zijn grote neef mocht mee,

want

het zou wel es eng kunnen worden

we reden naar Vlissingen

het Arsenaal,

wel eens meer overwogen

maar toen was hij nog te jong

nu zou het wel gaan dachten wij...

en dat was zo..

het Arsenaal:

we kunnen er kort over zijn,

een hoog schietgehalte ;)

heel veel piraten, schatkisten, skeletten,

en van ditte..

de meest interessante dingen

waren moeilijk te fotograferen

hoe ze ook poseerden ;)

maar het uitzicht was prachtig

dat wel ja...

en Vlissingen..

is mooi!

na het Arsenaal liepen we nog een eindje de stad in

en dronken iets

met lekkers erbij

met lekkers erbij

en hoewel wij de attractie definitief hebben afgestreept

van ons lijstje

vroeg jongste vanavond bij het naar bed gaan

"wanneer gaan we weer naar het assjoenaal?"

Drie letters...

..hij zwijgt
kijkt me doordringend aan met zijn donkere ogen

en zegt dan aarzelend…”ja, dat denk ik ook wel..”

We zitten samen aan de keukentafel,

hij wat nonchalant achterover

ik onopvallend in de luisterhouding

met koffiemok in mijn hand

het is nog vroeg

we zijn maar samen

We hebben wat gebabbeld over koetjes en kalfjes

wat luchtige grapjes heen en weer

zoals dat altijd gaat
en nu merk ik op dat hij wat meer ontspannen oogt

dan gisteren, toen hij werd thuisgebracht

het zwijgend nadenken,

 het aarzelend antwoord geven

ik raak er aan gewend

hij niet..

ik wil zo graag weten wat er in hem omgaat

wat het is wat hem blokkeert

wat hij eigenlijk wil zeggen, en wat hij ’t liefste wil doen

ik wil helpen

en ik wil het goed doen

maar ik weet dat ik tevreden moet zijn

met kleine stapjes

dat ik hem niet moet overvragen

maar moet luisteren naar wat hij vertelt

en wat niet

ik zoek naar woorden en vind

eigenlijk maar de helft

van wat ik vragen wil…

ik luister

en hoor zijn frustratie,

om wat hij kon en nu niet meer

en wat hij had en in 1 klap is kwijtgeraakt

ik luister

en ondanks zijn ogenschijnlijk emotieloze blik

voel ik zijn frustratie

en verdriet..

en denk het zelfs te begrijpen…

Hij doorbreekt de stilte

met een van zijn cynische grapjes

en het serieuze moment is voorbij

als ik aan het eind van mijn dienst

met mijn jas aan nog even dag ga zeggen

vraagt hij wanneer ik weer kom

“wat..dán pas?”

hij lacht

“Met wie moet ik dan ‘s morgens mijn therapeutische gesprekken voeren?”

ik lach ook

en weet dat we toch een goed gesprek hebben gehad samen...

Dit is mijn werk:

ik begeleid en coach

(o.a.) mensen met NAH:

Niet Aangeboren Hersenletsel

Eén moment

Drie letters

maar een wereld van verschil....

eens een andere post dan wat jullie van mij gewend zijn..

zonder foto's..:

mijn werk,

ook een stukje van mijn leven...

zo ontzettend leuk en boeiend

maar ook wel eens moeilijk, en frustrerend..

ik zou er dagen over kunnen schrijven

maar ik kan er zo weinig over kwijt

privacy...

maar dit wilde ik vandaag delen

gewoon,

omdat ik zo dankbaar ben dat mijn hoofd het nog "goed doet"

en ik dit werk mag doen!

Opgeruimd staat....leuk!

Het voordeel van een eigen plekje

of atelier, of schuur of hok

is toch wel dat je zomaar

ieder moment

 kunt weglopen

en de boel de boel laten

om later weer verder te gaan

waar je gebleven was...

het nadeel van een eigen plekje

of atelier, of schuur of hok

is toch wel dat niemand anders dan jijzelf

de rommel opruimt of sorteert of uitzoekt of schoonmaakt....

kortom..

elluk voordeel heb zun nadeel ;)

maar ik mag niet klagen...

..want ik heb er geen hekel aan,

aan opruimen

en weet je,

soms zie je iets..

en dan krijg je ineens een Lumineus Idee

zo kocht ik laatst een doos

in de kringloop, weet je nog?

haha..een echte Gooische Doos dus...

dan vraag ik mij dus ook af hè, van wie

zou die zijn geweest?

welke Gooische vrouw koos haar theezakjes

uit deze doos?

of zaten er naaispulletjes in?

of zo?

goed, ik dwaal af...

ik maakte 'm schoon

en leukte hem een beetje op,

nee, geen verf

ik hou van hout

oud doorleefd Hout Met Een Verhaal

..en zie..

ik kon gaan opruimen...

en uitzoeken...

sorteren..

..en opbergen!

ik kreeg de smaak te pakken!

ken je deze nog?

moet je kijken..

helemaal in mijn nopjes ben ik

alles zo voor het grijpen

heerlijk!

opgeruimd staat netjes leuk!

ik kan zo weer aan de slag...

waar zal ik es mee beginnen?