Ik weet niet waarom ik ermee begon,
maar ineens was ik bezig met kasten opruimen
en lades sorteren.
Dat heb je wel es, dan zoek je iets, en je komt van het een in het ander..
Ik stuitte op een ongelooflijke wirwar van snoeren, oordopjes,
opladers, oude mobieltjes, batterijen, pennen, linealen en nog meer van dat soort.
Trouwens,
ik weet wel waarom ik ermee begon;
ik wilde orde scheppen en ruimte maken
dat was het.
Maar vóór die ruimte moest ik nog door de zooi.
Man man, wat kan een mens toch bewaarziek zijn.
Toen ik drie lades leeg had kwam ik bij de foto's.
Jaren heb ik ze trouw ingeplakt, voor elk kind een album
en nog een gezamenlijk boek. Maar bij de laatste is de slof erin gegaan,
en werden de foto's gestapeld in doosjes, en later in lades,
en toen
sorry jongste..
Toen deed het digitale tijdperk zijn intrede en er werd bijna geen
foto meer afgedrukt.
Scheelt wel ruimte...
Tja, als je eenmaal begint met foto's uitzoeken...
nou dan beland je in een andere wereld.
Van oh en ah, en sjonge dat wist ik niet eens meer,
en ow wat was ze lief en cute
en hij, wat een droppie, en wat lijkt ie op zijn broers,
en slik over broers gesproken...die foto had ik lang niet gezien..
"wat zijn dat mama?" vraagt jongste
En ik voel me halfbejaard als ik hem uitleg dat dit fotorolletjes zijn,
en dat je Vroeger moest wachten op je foto's
tot dat rolletje was Ontwikkeld en Afgedrukt.
En dat dat best spannend was en soms verrassend
maar vaak ook tegenviel.
Vervolgens kijken we samen naar oude pasfoto's,
en kiekjes van zijn zus en hemzelf
en zijn moeder...
En ik blijf een beetje hangen bij die klassenfoto's
en dat kind met die vreselijke vlechten;)
Oh ja, en dat rokje van Joke,
ik wist toen werkelijk niet hoe 'n leuk stofje dat was,
zo grappig blommig en retro.
Ach nee, dat kan ook niet natuurlijk,
dat rokje was toen vast heel modern..
...en ik ben nu zelf retro...
Sjonge..
waar is die tijd toch gebleven....
.jpg)
