Soms komen grote dromen uit,soms hele kleintjes.
Ik heb wat dat betreft niet te klagen, en voel me heel rijk met alles om me heen
en wat ik allemaal kan en mag doen.
Toch, je zult het niet geloven, heb ik ook nog mijn dromen.
Het is je vast niet ontgaan, we zijn graag bezig met de beestjes
in de wei. Beetje borstelen, beetje uitmesten, schoonmaken,
het werkt rustgevend, echt.
En dan zo nu en dan even zitten, met je neus in de zon
en de grazende ezels om ons heen. Heerlijk.
Wat zou het leuk zijn, had ik es hardop gemijmerd,
als er iets van een caravannetje achterin de wei stond.
Of zo.
Gewoon,
voor de leuk.
Echt ik had dat al heel-lang-geleden gemijmerd hoor.
De vrijdag voor moederdag reed er iets de wei in,
en zegt ie als antwoord op mijn vragende blik..
das je MoederdagKadootje...
En ja ik weet het, ik kreeg ook nog een tafel.
Maar dat wist ik toen nog niet hè.
En ja.. ik ben een bofkont eerste klas.
Dat weet ik wel.
ach gutte gut, kijk dat nou staan.
Wel es van Punica gehoord mensen?
Nou, dit is echt Punica hoor, helemaal leuk zo achterin de wei..
Maar het wordt natuurlijk nog veel leuker, letmaarop.
Zo'n bouwkeet is echt een Mannending met rare plaatjes aan de muur,
en vieze randen overal
en een toilethok waar je naar van wordt
en ach ik zal u de details besparen, kortgezegd heeft het gewoon
een VrouwenHand nodig zeg maar.
Het is na een dag al helemaal geïntegreerd tussen het vee en het groen,
alsof het nooit anders was, zo snel gaat dat dus.
De VrouwenHanden gingen aan het werk, en hoe,
ik wil gerust opbiechten dat wij een weeklang spierpijn hebben gehad
van al het getrek, gesjor,geduw en gesloop.
Maar Hee, we nailed it!! ;-)
Teamwork makes the dream work
om er nog maar es een engelse tekst tegenaan te gooien
en zo is het gegaan, geweldige plaatjes vind ik dit <3 p="">
Buiten zwart, binnen wit
en dan de luikjes
hmmmm hoe leuk is dit?
De ezels vinden het reuze interessant en komen regelmatig
even neuzen.
Ook hond mag mee, want tsja, iedere keer lopen we naar achterin de wei
en hij moet dan achterblijven, das niet eerlijk.
Dit is het moment dat Hond en Meneer van Rijswijk nieuwsgierig
aan elkaar snuffelen.
Twee seconden na het maken van de foto steekt Hond ineens zijn neus
naar voren waarop Meneer van Rijswijk schrikt en op zijn achterwerk belandt.
Haha, koddig momentje was dat;)
Vanaf de dijk horen we regelmatig "aah's en ooh's"
en "wordt het een bed-en-breakfast?"
of "gaat dochter op kamers?"
Het is ook een plaatje zo, vind je niet?
Ik vond dat ie een naam moest hebben,
en het liefst iets met een dubbele bodem;)
We liepen een schattig Dit-Hoort-Er-Echt-In slaapbankje tegen het lijf
en natuurlijk moesten er zwart witte blokken op de vloer.
Tijdens het klussen en poetsen
kwamen er zo nu en dan bestellingen binnen
(Patatje Joppie en Frikadelletje Speciaal wilde hij)
Of werd ik vreselijk gestalkt omdat ik zelf iets lekkers had...
Er miste nog iets, maar wat?
Aaah ja, gordijntjes!
Hoezo Punica?
Kijk mij nou zitten, blije doos...
We gaan hier vast nog heel veel leuks beleven.
Ik ben er blij mee!
