Licht gevangen

 Vanuit het kamerraam had ik het al gezien,

heel de voortuin lag vol bladeren.

Geweldig mooi vind ik dat! Nergens grond te zien, overal blad. 

Herfst!

Zelfs het pad was helemaal verdwenen en het zonlicht scheen zo prachtig

dat de bladeren oplichtten in goud, zo leek het wel.

Kleine tegenvaller toen ik naar buiten liep en het probeerde

vast te leggen met mijn camera;

Het beeld in mijn schermpje klopte totaal niet met wat ik werkelijk zag...

Dus ging ik op de grond en probeerde wat andere instellingen.

proberen proberen proberen

maar nee, het was 'm niet.

Frustrerend.

Ik moest denken aan een kindje met een schepnetje, rennend achter een vlinder.

Ik wilde zo graag.

Dat mooie gefilterde bijzondere novemberlicht.

Die laatste warme zonnestralen vastleggen, vasthouden.

Meenemen.

Opbergen.

 Als reserveopslag voor de koude kille dagen die zeker nog gaan komen.

Na alle standen, licht sterktes, iso waarden en witbalansen geprobeerd te hebben,

waren daar ineens die stralen.

Met dat mooie gefilterde licht.

Novemberlicht.

Gevangen dus....

P.S.

Houthakker is vandaag thuis.

De bladeren zijn opgeruimd...

Binnenblijven

Dus het was code oranje vandaag op ons eiland,

het begon met regenen en het stopte niet

en ook de grote flitsen en klappen waren niet leuk vanmorgen.

Met name omdat ik op mijn werk was, zowat uit bed werd geflitst,

en de stroom viel uit

en ik ben niet zo'n held enzo...

Wegen vol water, sloten en havens die ineens heel groot zijn,

brandweer politie alles op de been

ook houthakker heel de dag weg...

wel sneu hoor, voor al die mensen...

Wij zijn dus maar binnen gebleven de rest van de dag...

sorry houthakker..we bewaren wel iets voor je

sjonge...misschien krijg ik em vandaag wel af!

Herfstgevoel

Toegegeven;

Ik moest er even aan wennen, het herfstgevoel.

Maar nu het er eenmaal is kan ik er zo van genieten.

Heerlijk die mooie lichtinval, het prachtige avondrood, en de 

schitterende kleuren buiten in de tuin en overal.

De herfst is alles op een lager tempo, (en dat vind ik wel wat;)

 het hoeft niet meer zo hard en snel,

niet meer zoveel buiten doen, maar juist veel genieten nu het nog kan.

Herfst is rustig gaan liggen herkauwen van wat er allemaal was, en nog

niet te veel vooruitkijken op wat komen gaat.

Herfst is soezen en dommelen in die laatste warme zonnestralen

achterin de tuin op dat fijne plekje en de tijd vergeten.

Herfst is verse tomatensoep en stoofpeertjes, appelmoes met kaneel

en pruimentaart.

Herfst is nog net de was droogkrijgen op een zonnige dag.

Herfst 's is morgens koude vingers op de fiets,

 twijfelen tussen zomer en winterjas,

en 's avonds weer heerlijk warm bij de kachel met de kaarsjes aan.

Herfst is gewoon lekker thuis....

P.S. weten jullie al dat er binnenkort weer een heel leuk magazine

verschijnt? Het heet THUIS en staat helemaal in het teken van dat

heerlijke thuis/herfst/winter gevoel...

Je kunt het hier alvast reserveren.

Fijne HERFST week!

en geniet nog even van het mooie weer!!

Laat maar komen!

Eenmaal thuis na onze geweldige tijd in Oostenrijk

hadden we een kleine wen-periode...

Want het was weer wennen aan de vlakke polder, 

wennen aan de hoeveelheid was, wennen aan het dagelijkse koken

en natuurlijk ook weer wennen aan de pubers en alle bijkomende geluiden;)

Er was nog meer waar ik aan moest wennen,

zij het dat ik het eerst zelf niet in de gaten had....

Eerst was er iets in het licht dat me opviel, wat het was, geen idee

het zou vast komen door het gemis aan de helderblauwe hemel

en de ijle lucht in de bergen.

Ik had het daar in ieder geval niet gezien...

Enkele dagen later liep ik 's morgens vroeg naar buiten

en voelde even later iets kriebelen 

eerst langs mijn arm

toen langs mijn been.

En ook in mijn haar voelde ik ...

Het bleek een dikke zwarte spin, hú!

In het avondlicht zag ik de muggen dansen

en dat avondlicht duurde merkwaardig kort

wàt, ging het nu al donkeren?

Op dag 5 rolde er een eikeltje voor me uit op het erf

en op dag 6 hoorde ik plokkerdeplok op het platte dak van de keuken

 was het de eerste kastanje

of had ik het geluid eerder genegeerd?

Ik weet het niet,

maar langzaamaan begon het tot me door te dringen;

je kunt die zomer wel vast willen houden,

eraan trekken, of koppig negeren wat je ziet, voelt en ruikt,

maar dit is onmiskenbaar

de eerste tekenen van de herfst zijn hier...

Ik was er nog niet op voorbereid,

moest even wennen, maar ach.. met deze voortgang,

en dat heerlijke warme zonnetje erbij;

zeg ik: Prima!

Laat maar komen die herfst!