Het is weer es zover...

Dit gebeurt me echt zó vaak,

en het gekke is...

 ik trap er ieder keer weer helemaal in...

(PS let niet op de tekenkwaliteit,

dit is puur een frustratiestrip;)

Oké, goed..

Bedankt voor het luisteren

Ik ben het weer ff kwijt;)

Klaarblijkelijke onzin

U bent gewaarschuwd,
dit gaat helemaal nergens over...

Al zolang  ik me kan herinneren heb ik "iets" met taal.

Waarschijnlijk vroeger al opgelopen, op de lagere school,

waar ik na een kleine worsteling met

de d en de t

 (maar dit kwam omdat ik precies tijdens de uitleg

een paar dagen ziek was)

echt kon genieten van het wekelijkse dictee op maandagmorgen

en het schrijven van opstellen.

Een werkstuk maken zag ik als een uitdaging,

ik was wekelijks bij de bibliotheek te vinden

en ook nu, thuis en op mijn werk, vind ik het heerlijk om te schrijven.

Van boodschappenbriefje tot cliëntevaluatieverslag, het maakt me niet uit,

ik vind het gewoon leuk.

Irritante bijkomstigheid is dat ik 

baal van mezelf als ik foute woorden of spelfouten ontdek en wil verbeteren bij een ander,

en baal nog steviger als ik ze zelf maak.

Want Ho, stop..

denk nou niet dat ik denk dat ik foutloos schrijf.. 

met die nieuwe spelling van tegenwoordig weet je 't soms écht niet meer

net als je het logische ziet in de n van pannenkoeken gooien ze alles weer om
en nog es en nog es, tot je 't helemaal niet meer weet..

maar dit terzijde...

Waar ik nu eigenlijk naar toe wil is dit;

het overkomt me regelmatig dat ik woorden, zinnen of uitdrukkingen hoor of lees

die zo mooi klinken, zo wààr of op zijn plaats zijn

of als het ware oorstrelend werken

dat ik ze wil delen

of erger nog: gebruiken...;)

En nu vraag ik me af; ben ik een beetje geschift

of komt dit meer voor?

Neem nou het woordje "meanderen" 

ik zie als het ware dat riviertje voor me,

zo schitterend kronkelig door het landschap gaan

daar is toch echt maar één woord voor en dat is

meanderen.

Het zou, zo denk ik dan verder, veel vaker gebruikt moeten kunnen worden.

Zonde dat zo'n mooi woord zo stoffig ligt te zijn...

Wij meanderen ons bijvoorbeeld ook een pad door het leven

nietwaar?
Of zullen wij morgen eens gaan meanderen door de polder?

Zo..
met onze kaplaarzen aan
hoeksop en kronkelig door de weilanden  heen?

Je kunt gerust wegklikken nu,
er komt alleen nog maar meer onzin..

Onlangs had ik een dag cursus van een bevlogen trainer.

Had ook veel met communicatie te maken en hij gebruikte opvallend

vaak het woordje "klaarblijkelijk"...

Kijk, en dan zit dat in mijn hoofd hè, na zo'n dag,

dan blijft zo'n woordje hangen en dan moet ik er iets mee.

Waarom, zo vroeg ik aan Houthakker, waarom gebruiken wij

dit woord eigenlijk niet?

En we praatten wat verder, en ik verzon wat zinnen...

Maar ik zag een bedenkelijke blik en zijn wenkbrauwen gingen vragend omhoog,

dus ik stopte maar...

 Klaarblijkelijk ben ik de enige in dit gezin met deze 

absurde fascinatie voor Mooie Woorden...
;)

Het zijn allemaal zinnen "gelardeerd met emotie"

merkte iemand eens op..

Dat vind ik nou ook zo'n mooie uitdrukking

"gelardeerd met emotie" 

ik proef het en zie 't voor me:

doorspekt klinkt zo vettig,

nee "gelardeerd" dat is echt, dat is echt..

nou ja..

gewoon een Mooi Woord

vind je niet?
Dit blogje raakt  inmiddels ook behoorlijk
gelardeerd met onzin

Wij kennen hier nog wel meer van die woorden,
kloemelen bijvoorbeeld
er is toch geen bezigheid leuker, zegnouzelf??
en soms... verzinnen we ze gewoon zelf
want wat dacht je van krakplasjes, windtraantjes en vriespinkjesweer??

Tenslotte, en dan stop ik ermee hoor, voordat jullie echt een verkeerd beeld 

van me krijgen, Ha!

Tenslotte nog deze:

In een behoorlijk heftig gesprek vol onbegrip van mijn kant

met een immer rustig blijvende leidinggevende, jááren geleden, waarin ik hem probeerde 

te overtuigen van mijn visie sprak hij "in het heetst van de strijd" deze woorden:

"Wilmi.. 

ik kies ervoor om me niet te laten leiden door mijn emoties "

en Bàm.. daarmee was de zaak min of meer gesloten.

Natuurlijk had ie gelijk,

als leidinggevende moet je je niet laten meeslepen,

ik vond het toen absoluut niet leuk, voelde me niet gehoord,

en was nog een poosje behoorlijk zeg maar euhm.. beetje boos.

Maar toch...

 Het werkte.. want het zinnetje bleef door mijn hoofd malen,

hechtte zich vast, en ik ging het begrijpen; het waarom

en de andere kant van deze kwestie...

Sterker nog,
hoewel ik mijzelf nog steeds regelmatig laat leiden door 
mijn emoties

gebruik ik deze zin nu zelf ook wel eens.

maar alleen als het echt nodig is natuurlijk ;)

En zonet begreep ik het ineens nóg beter:

Klaarblijkelijk was ie gewoon ook op cursus geweest....

;)