Echt nooit saai hier....

Vanmorgen keek in door het raam van de erker,

prachtig doorkijkje, het schaap stond wat schaapachtig

tegen het gaas. De lucht was prachtig van kleur, heel bijzonder,

en net toen ik dacht: zal ik nog heel even met de hond...

barstte er een hagelbui los. Even later zag ik een dun laagje

wit op het dakraam in de keuken.

December.... wat is het snel gegaan dit jaar!

Ik kan me verontschuldigen voor te weinig bloggen

maar ik doe het niet.

Het was gewoon een beetje veel van alles de laatste weken. Dat kan zo gaan.

Er was werk, cursus, vergadering en een zieke bewoner die overleed.

Dat was best intensief, ik heb een mooi beroep, fijne collega's en lieve cliënten,

 maar zulke dingen horen er natuurlijk ook bij, en dat kost ongemerkt toch

meer energie dan je denkt.

Tussendoor kwam Sinterklaas in het land en moesten er surprises

worden gemaakt voor  school en club.

Met inspanning van iedereen en een beetje aanwijzingen van jongste;) lukte dat nog ook.

Al ruim een jaar spaar ik resten kaarsvet,

en met de kerstmarkt in het vooruitzicht moest het er maar es van komen;

zelf smelten en opnieuw in vormen gieten.

Ik had best nog wel wat oude kopjes,

het werd een arbeidsintensief maar leuk werkje.

Ik wist het natuurlijk al heel lang, maar op een of andere manier

werkt last-minute bij mij het best.

Dus was vorige week mijn atelier een rommelhok vol vogelzaad,

kerstgroen, inpakpapier en nog veel meer zooi.

Heerlijk om zo bezig te zijn en als het tijd is

de boel de boel te laten

om later de draad weer op te pakken.

Kijk, zo zag het er uit afgelopen zaterdag op de kerstmarkt in Goedereede...

Zó gezellig en knus daar, met muziek en lampjes en gezelligheid!

We verkochten gelukkig beter dan vorig jaar, en het weer zat ook nog es mee.

Wat wil een mens nog meer?

Alleen het schort is niet verkocht.

Ik twijfelde: meestal verloot ik het, maar dan moet je zo "leuren" 

bij de mensen.

Ik waagde de gok en hing er een prijskaartje aan.

Trok veel bekijks, maar de koper kwam niet langs :(

Dus mocht je interesse hebben....

De alpaca's waren er ook weer,

En je kon zelfs schaatsen op een mini-schaatsbaantje!

Iets heel anders zomaar tussendoor;

Loop even ik binnen bij buurvrouw-oma waar altijd wel een vogeltje in een kooitje

op 't aanrecht of naast de kachel staat dat

moet opknappen, (her) opgevoed of gewoon grootgebracht moet worden.

Zit jongste daar compleet in trance met een parkietje op zijn buik,

zijn ene hand behoedzaam om het vogeltje gevouwen, terwijl hij met een 

schattig mollig vingertje van het andere handje het vogeltje aait...

Vogeloogjes dicht en compleet in hypnose...

Huh watte?

Zo lief hè...

Dan de ezels.

Terwijl ik nog maar net was bijgekomen van de schaap-injecties

zag ik tot grote schrik dat Sisi in een week tijd hele grote kale plekken

had gekregen over heel haar lijf, tot bij haar neus toe.

Direct dezelfde middag de veearts nog gebeld, die de diagnose mijten stelde.

(oftwel klinktheelvies maar wordt gewoon schurftmijt genoemd)

Zij kreeg wat injecties, Wij een was- en voedingsvoorschrift, en ik,

u-raadt-het-al

mocht na tien dagen de herhaalspuit geven.

Ha, ja natuurlijk, heerlijk.

Het wassen werd een hele onderneming, temeer daar het juist op dat moment

buiten vreselijk koud begon te worden.

De stal moest opgewarmd met kacheltjes, de ezels na het wassen onder een deken,

ander voer moest er komen, vooral niet te veel, maar ook niet te weinig.

Enfin, een Hele Klus Dus.

Een week later moest het hele gebeuren herhaald worden.

Zo zonder deken zag ze er maar verfomfaaid en magertjes uit vond ik.

Maar het lukte, het wassen, en later weer opwarmen in de stal.

Ziet er niet uit natuurlijk...maar het werd nog erger....

De eerste dekens moesten schoon en flink luchten,

dus bij gebrek aan beter

Kreeg Sisi de oude badjas van buurvrouw-oma om haar heen om op te drogen....

Ha..je kunt er van denken wat je wil,

maar het was wel lekker warm;)

(ik weet niet waarom, maar ik moest steeds denken aan dat verhaal van Toon Hermans over

"Snieklaas" die binnenkwam met die bekende sprei om zich heen,

waar je op zijn rug de afdruk van de asbak zag;)

Toch deed de tweede wasbeurt haar geen goed, en toen ik terug kwam van de 

kerstmarkt kon ze amper op haar benen staan.

Dus weer de vee-arts erbij, opnieuw twee injecties

en raad es...

ja hoor, ik mag weer;)

Echt Nooit Saai Hier...

(p.s. deze foto is van een paar weken geleden,

toen er nog wat te grazen viel in de wei

maar het gaat gelukkig weer beter met Sisi hoor!)