Bikkel

Als mantelzorger van Buurvrouw-oma

hebben we er destijds heel de vee-stapel gratis bij gekregen

zoals jullie eerder wel konden merken.

Het is iets wat we ons niet altijd realiseerden

maar geen enkele moeite kost,

sterker nog, we genieten er bijzonder van;

al die plattelands geneugten en dat is inclusief kapotte rennetjes,

opgevreten boomstammen, boordevolle mesthoop, krijsende

papegaaien, kakelende kippen, kooien die verhuisd, hekjes die gerepareerd

en hokken die verschoond moeten worden.

Even een ontsnapte kip vangen, kalkoenen vasthouden als ze

gekortwiekt moeten worden, een schaap in bedwang houden dat geschoren wordt,

we draaien daar onze handen niet meer voor om.

Maar afgelopen week was er iets anders. Het ging Verder zeg maar.

Een beetje uit mijn comfort zone. En daar Voorbij.

Het ging om Schaap.

Schaap had al een tijdje een plek op zijn achterpoot.

Sorry, haar achterpoot.

Ze had de plek al behandeld, maar het kwam steeds terug,

en op een goede dag hebben we schaap gevangen

zodat Buurvrouw-oma eens goed kon bekijken wat er nu aan de hand was.

De poot bleek niet het probleem, maar een harde plek in de uier was

de boosdoener.

Hierdoor kon ze niet gemakkelijk overeind komen en ging dus

steeds het pootje kapot.

Dierenarts erbij gehaald en schaap bleek een uierontsteking te hebben.

Schaap kreeg een spuit in de nek, spuit in de uier en spuit in de bil.

Van de dierenarts.

Tot zover kon ik het nog prima handelen.

Totdat ik de opdracht kreeg 

goed-te-kijken-hoe-het-moet-want-morgen-en-overmorgen-moet-jij-die-spuit-geven

euh inderdaad, die ene ja, met die naald.

Nu ben ik niet vies van lastige klusjes,

ik bedoel tijdens mijn werk moet ik zat opruimen, aansluiten, doorspuiten, 

verschonen, leeg laten lopen, wegspoelen, afvegen en schoonmaken.

Zelfs kleine-prikjes-in-de-vinger mag ik geven.

Maar zo'n grote echte injectienaald. En dan ook nog es zo'n dikke.

brrr..

Maar hee, ik deed het!

En niet twee, want dat bleek te weinig,  maar zelfs vier keer.

dus eh.. naast heel veel respect voor dat Stoere Schaap,

vind ik mezelf nu ook wel een beetje een bikkel ...