Liggend op de bank...

Ik heb 't er maar druk mee,

met die mezen-aan-mijn-huis. 

Druk in mijn hoofd. Want sjonge hee, ik maak me zorgen

als waren het mijn bloedeigen kinders.

Vanmorgen hingen ze dus gevaarlijk uit het gat,

Pas op, denk ik dan. Ik kan wel een paar kussens extra op die bank

neerleggen voor 't geval dat...

En zou 't nu niet te warm zijn, met die zon-pal-op-de pot?

die temperaturen moeten behoorlijk sauna-waardig zijn daarbinnen..

misschien daarom wel die koppies op 't randje?

En oh..niet bewegen, niet bewegen,

daar komt vader weer met een snavel vol pootjes...

Ik heb toch ook maar weer wat pindakaas in de pot gedaan,

ik zag ze zo verloren fladderen, die mezenouders, toen 't op was.

En je kunt het ook gewoon kopen zag ik; mezenpindakaas, met houder erbij.

Kijk nou toch wat een koddig gezicht...

Ik lig op mijn rug op de bank, met de camera gericht naar boven,

roerloos wacht ik af, en jahoor, daar komt vader.

Eerst met een snavel pindakaas, die luid juichend wordt ontvangen,

hij kan het goed verdelen onder zijn kroost, links rechts, midden een hapje, veegje 

en hup, weg is ie weer.

Even later is ie terug met een snavel vol poten en twee vleugeltjes,

een langpootmug, en ik heb mijn camera net even niet in de aanslag, dus blijf

weer braaf stil liggen. 

Hij twijfelt zie ik, in de opening hangen drie van zijn jong en wie moet je 't geven?

Een muggenpootje dwarrelt naar beneden, precies op mijn schouder

ik beweeg niet en vader mees kruipt naar binnen, verdeelt de buit

en vliegt met een snavel vol fust weer de tuin in....

Dan zie ik een klein snaveltje verschijnen boven mijn hoofd,

wat geweldig toch, dat jonge leven...

Spinnen lusten ze ook....

En wat leer je veel, zo liggend op de bank...

als je hier en daar een insectenpootje in je nek kunt verdragen tenminste....;