Mees met snor...

Liggend op het bankje voor ons huis zag ik

 boven op een tak een meesje zitten.

Eigenlijk zag ik alleen zijn silhouet zo tegen de felle zon in.

Het grappige was

dat hij zijn snaveltje vol had met haren

een Grote Bos haren..

en dat maakte van hem

juist...

een Mees Met Snor

Ik wist dat ie op weg was naar de mezenpot

recht boven mijn hoofd.

Maar mijn aanwezigheid was duidelijk een stoorzender

en zenuwachtig hipte hij heen en weer

van tak naar tak

fladderde enkele keren tot vlak bij het gat van de pot

om toch snel weer om te keren

en veilig op de tak af te wachten...

Ik bleef natuurlijk doodstil liggen, verroerde me nauwelijks

en dat dik een kwartier lang (ai..kramp)

Maar 't hielp niet...De mees vloog weg.

Later kwam ie gelukkig weer terug voor een foto

maar wel zonder snor, dat was jammer...

We hebben één keer eerder een nestje gehad, zo vlak

boven ons terras.

Het was een feest om te zien, dat voeren, en die kleine koppies

voor de opening.

Maar helaas, het noodlot sloeg toe.

Ze besloten uit te vliegen 

middenin een stortregen.

En dat nog wel op moederdag.

Een stuk of vier mezenjongen vonden we die dag dood op het gras.

gewoon platgeregend, zielig hoor...

Ik hoop maar dat het deze meesjes beter zal vergaan...

aan de goede zorgen zal het niet liggen...

Knap hoor

Hoe krijgt ie zo'n bos dat kleine gaatje in...