foto's

Sjonge.. ik houd het niet bij,

de tijd haalt mijn dagen in,

en dus ook mijn blogberichten.

Tussen neus en lippen door maak ik massa's foto's,

ook op mijn telefoon, dus dan doen we 't maar een keertje zo:

Jongste met zijn hoofd in de wolken,

zit met nog ongeknipte wilde krullenbos en 4e losse wappertand

in een echt politie-busje.

Collega's zijn bij ons te gast, en een van hun partners is met "bedrijfswagen"

En hij weet feilloos het alarmknopje te vinden zodat buurvrouw-oma

de andere dag vraagt: "wat wàs er toch gisteravond? Al dat alarm op de dijk hier..."

het resultaat van deze mini-jongensdroom;)

Als ik er onderweg naar school ineens aan denk

dat de schoolfotograaf komt, en jongste dus waarschijnlijk 

als oer-neandertaler op de foto staat, ben ik het zat.

Dezelfde avond nog de schaar erin...

en kennelijk naar tevredenheid...

De pakketjes, de pakketjes!

Voor Kris maakte ik illustraties, die zij weer verwerkte en vormgaf

op een supergaaf doe-het-lekker-zelf-pakketje.

Je kunt nu zelfs een heel vakantiepakket samenstellen,

met tijdschrijften, craftspullen, en allemaal leuks.

Alles te koop by Kris en een klein beetje made-by-me

trots op!!!

De fiets en ik.

En een heerlijk rondje eiland.

In de nieuwe winkel van mijn zus.

Bij het zien van zoveel vogeltjes op een rijtje

moet ik altijd aan dit filmpje denken...

Gisteren stond ze nog madeliefjes te plukken in de wei

in haar mini-tuinbroekje

 of hing met haar koddige kleuterarmpjes om houthakkers nek

terwijl hij het gras maaide 

en nu al zwaaide ik haar uit

want ze ging naar Engeland

rechts met paardestaart

Dag lieve grote dochter,

sla je vleugels maar uit hoor...

Als je maar weer veilig terugvliegt op het nest

want het moederdier-met-brok-in-de-keel

heeft nog genoeg pindakaas voedsel en liefde in huis voor jààààren..

  

En weer zo'n heerlijk rondje.

's Middags een high tea gehad, dus het was ook Noodzaak.

En ik reed, en ik vloog en zag overal vanalles,

een slak op de weg, een lege eierschaal in de berm, en nog één, en vlinders, lammetjes,

roofvogels boven mijn hoofd, en telkens dacht ik weer:

"foto, foto"  maar nee, ik moest doorfietsen. Hup trappen voor

die scones met jam en room, hatsikidee nog een eindje voor die

sandwich met eisalade. Niks niet stoppen, dóór voor de muffin.

En toen ik na 867 calorieën eindelijk mocht uitrusten van mezelf, was het zo oorverdovend stil

genieten daar aan die dijk tussen gorzen en slikken.

Ik moest er gewoon een foto van maken...

Fijn weekend allemaal!

Groot....

Het is een bedrijvige boel buiten momenteel.

Mees-met-snor en zijn vrouwtje hebben het er maar druk mee,

ze vliegen af en aan, en het gekwetter van de kleintjes is al goed te horen...

kiekeboe...

Het is goed dat ze zich de afgelopen winter volgepropt hebben met pindakaas,

ze hebben de energie nu hard nodig,

mini-mezen grootbrengen is topsport!

Pindakaaspot..... chips.. hij hangt er natuurlijk nog steeds!

En als ik mees-met-snor een poosje volg zie ik hem af en aan vliegen

met een snavel pindakaas,

van pot naar pot zal ik maar zeggen

Oh oh.... als dat maar goed gaat...

Ooit heb ik gelezen dat je de vogeltjes eigenlijk niet meer moet voeren als het

broedseizoen is begonnen, anders leren de kleintjes niet wat voor voedsel 

ze straks moeten zoeken....

Ik zie ze nog niet zelf om pindakaas gaan bij de C1000

Tussen de middag gaat het voeden gewoon door,

de mezen zijn gedreven door het kindergeschrei in de pot,

het feit dat wij nu wel heel dichtbij zijn weerhoudt hun niet.

Ja hoor, 

mees-met-pindakaas-snor;)

Ik maak me een voorstelling van hoe het er daarbinnen uitziet;

een stuk of vijf mini-mezenbollen met hun snaveltjes wijd open

voor hup...

weer een hap pindakaas.

En ik vraag me af (als ik de pindakaas-fabrikant moet geloven) of 

ze straks, als pa en ma mees het zat zijn, nog wel door het gaatje kunnen?

Ik bedoel.. die pindakaas-potten-rage is nog niet zo oud,

daar is helemaal nog geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan.

Misschien zitten er wel groei-hormonen in.

Ha, zou me niets verbazen, met al die grote pubers van tegenwoordig...

vliegen er straks anabolen-steroïden-mezen in m'n tuin;)

Als ik nog een poosje blijf kijken,

is daar dan toch ook de mees-met-rupsen

en mees-met-vliegen-snor,

gelukkig... 

Ik hoef me geen zorgen te maken

ze kennen ook de schijf van vijf;)

'k Ga toch die pindakaas-pot niet meer aanvullen als ie leeg is

Je weet maar nooit met die hormonen;)

Om...

Het ging de laatste tijd weer wat minder met hardlopen.

Moeilijk op gang komen, zere knieën, regen en dat soort dingen...

Zo'n dip heb ik al vaker gehad, en meestal gaat het wel beter na een poosje,

maar deze keer merkte ik geen vooruitgang en begon ik echt te geloven dat ik met hardlopen

gewoon teveel vroeg van m'n knieën-die-dat-niet-willen.

Nu is het zo dat houthakker sinds vorig jaar dus helemaal om is hè.

Hij is Biker geworden.

Ook nog houthakker hoor, wees niet bang;)

Biker met een grote B op zo'n mountainbike met zo'n snel pakkie,

een helm, een bril en snelle Biker-schoenen en klikpedalen.

Helemaal.Om.

Ooit hadden we een stille maar felle concurrentie-strijd op hardloopgebied;

 Liep ik een rondje van 5, dan ging hij een rondje van 7 km.

was ik  de volgende keer trots op 8,5, dan liep hij toch zeker wel 10 of 11.

en gingen we samen, dan liepen we door tot op ons tandvlees, en nooit nooit hadden we spierpijn;)

nu was het ineens gedaan, hij fietste de plaggen uit de dijken, kwam onder de bagger thuis

en liep nogmaar sporadisch.

 En bah, wat was hij enthousiast; wat zat hij dromerig te bladeren in de mtb-magazines
vol fata morgana's van hoge bergen met ienie-mienie fietsertjes erin

terwijl hij zich voor de krant amper tijd gunt,

en wat een verhalen over het rijden met "de club", het nieuwe fietsparcours dat ze maakten,

en na thuiskomst van een rondje fietsen;

"Mooi paadje weer gevonden joh, en helemaal naar de kop van Ouddorp gereden

en terug nog even over de slikken, mooi zeg, zou echt wat voor jou zijn!"

Poeh!

Ik niet.

Fietsen zei ik, dat nooit.
Altijd tegenwind hier op dat eiland

 En dan zeker in zo'n strak pakkie met helm, bril en biker-schoenen?

Nou-mij-niet-gezien...

Tot de fysio eens opmerkte dat fietsen wat minder belasting gaf op de knieën.

En ik een aanbod kreeg om een MTB te lenen voor een ritje.

Ha, toen gebeurde er niks, want ik liep gewoon nog een half jaar door;)

Maar onlangs gebeurde het ineens:

De zon scheen, er lag een vrije dag in 't verschiet en ik zei

Ach Wat, laat ik het es proberen.

Dan weten we tenminste zeker dat het niks voor me is....

En daar gingen we dan samen.

Hij voorop in z'n club-tenue, ik erachter in het geleende-pakkie
met m'n witte-melkflessen-benen

Samen op de fiets de polder in.

En, dat moet ik em nageven; ondanks al mijn smalende opmerkingen
over zijn fietshobby was ie geduldig met me
Heel Geduldig...

Ik kreeg uitleg over de versnellingen, en hoe ik het best kon schakelen.

Niet te snel beginnen, 
af en toe je handen laten rusten, 
 even inhouden en uitrekken.

Er zat al snel een lekker tempo in, en ik herontdekte dat ik snelheid leuk vind;)

We gingen over dijken en door smalle paadjes waar ik het bestaan niet van wist,

hij riep "links"  over zijn schouder, of "slootje" of  "takkie;)"

en ik volgde rap over de weg, en bobberdebobberdebobber door de bospaadjes

met blubber.

En natuurlijk mopperde ik toen we het mtb-pad doorfietsten met s-bochten en

bulten van heb-ik-jouw-daar.

En natuurlijk ging ik onderuit in een laatste gemene haarspeldbocht.

En natuurlijk had ik een zere kont na afloop.

Maar man, wat was dat leuk! En zo gezellig samen.

En wat kom je lekker ver op een fiets, en wat gaat dat lekker hard!

En nu komt het, ik had nooit gedacht dit nog eens te moeten bekennen...

Ik.Ben.Om.

En voor moederdag kocht kreeg ik er ook één.
Zo'n fiets...

en zelfs...zo'n strak pakkie, handschoenen, helm én bril.

En ik fiets door plassen, over dijken en zelfs in de regen mensen.

Zelfs in de regen. Dat zegt wat.

Maar er zijn grenzen...

Ik ga nog niet bij de club

 en ik heb geen Biker-Schoenen;)

Eksteroogje

We hadden weer even een zielig kortstondig vogel-avontuur hier
afgelopen week.

nooit saai hier
dat zei ik al eerder toch?

Het kwam zo:

Woensdag was ik een dag behoorlijk geveld door de buikgriep

maar toen ik even beneden was voor een voorzichtig kopje thee

hoorde ik in de tuin een gekrijs van jewelste.

Ergens in de buurt van het eksternest vloog een groep kraaien

en de eksters probeerden hen op afstand te houden

het was oorlog daar bovenin de lucht

en na een minuut of tien herrie zag ik een ekster wegvliegen

met een kraai in zijn snavel

ja, je leest het goed

Even later was het weer stil in de tuin.

Uit hetgeen wat zonet was gebeurd kon ik opmaken

dat de eksters alweer aan hun tweede leg waren begonnen,

of al kleintjes hadden.

Ze waren immers al heel vroeg bezig met hun nest, het vroor toen nog.

doet het nu ook, maar dit terzijde;)

Met m'n zompige hoofd en in ochtendjas ben ik toch

even de tuin ingelopen om te kijken of ik iets kon vinden

hier moesten slachtoffers zijn gevallen, dit kon niet anders.

Maar nee hoor, niks te zien.

Oude foto, de takken zijn nu groen

De volgende dag zag oudste het slachtoffer; een jonge ekster

Hij hipte wat zielig richting waterval

en aangezien hond hem ook al had ontdekt, liep ik snel naar buiten.

Hij liet zich heel gemakkelijk oppakken.

Hoewel zijn snavel ver genoeg openging en hij alles aan elkaar krijste

en zijn ouders terugkrijsten vanuit de boom hoog boven me

zag ik al snel dat er iets niet klopte;

zijn oogje was helemaal dik en duidelijk aangepikt.

U mag wegkijken nu....

kijk maar es goed: zijn oog zit niet echt waar je denkt dat het zit...

Hier was geen twijfel mogelijk,

duidelijk een gevalletje voor buurvrouw-oma

(die ik bruusk stoorde in haar middagdut)

Ze twijfelde geen moment,

bekeek hem even van onder en boven

smeerde dokter Vogel op zijn oog

en hup, na 5 minuten zat ie al in een kooitje

en had de eerste hap baby-vogel-pap al binnen

Buurvrouw-oma kan heel kordaat optreden

"dit is nu met recht wat je noemt: een eksteroog"

zei ze nog

Vervolgens mocht ie dus een beetje uitzieken

op de vogel IC

in z'n kooitje

tussen de baby papegaaien

en kakariki's

en al het andere jonge spul

En jongste had de oplossing;

we maken gewoon een ooglapje voor 'm

dan is het een piraten-ekster!

Ik had alles al klaar;

de foto's, de tekening, de blogtekst...

maar vanmorgen lag er een briefje van buurvrouw-oma op de keukentafel;

eksteroogje=dood

Helaas, we hebben ons best gedaan om 'm te redden.

Het zal de kraaien-aanval geweest zijn, die hem uiteindelijk fataal werd.

Het kwam vast niet omdat ik een rood-met-witte-stippen-ooglapje verzon....

Schoolreis...

Vroeger kon het nog weleens gebeuren dat je als kind onverwachts

een dag of dagdeel vrij was.

Je hoorde dit op school; juf ziek, geen vervanging, kachel kapot. 

We probeerden 't ook heel vaak voor elkaar te krijgen,

 met z'n allen op het plein

en maar roepen:

Wij-Willen-IJs-Vrij! Wij-Willen-IJs-Vrij!

soms lukte dit dus en mocht je tot ieders vreugde

behalve die van je moeder eerder naar huis.

Tegenwoordig kan dit niet meer, zo onverwachts

met al die werkende ouders. En moet alles gepland.

Het is dan als ouder wel de bedoeling dat je de nieuwsbrief leest...

Dat ik vandaag gelukkig vrij was, bleek goed uit te komen.

Ik vond het al verdacht stil in de straat toen we naar school fietsten

jongste en ik..

Ik weet, ik was vrij laat, maar helemaal niemand..?

Eenmaal bij school aangekomen was het plein leeg en geen fiets te bekennen.

Oeps..

"Ze zijn vrij vandaag",  riep een andere ouder vanuit het autoraampje

"de leerkrachten zijn op schoolreis

stond in de nieuwsbrief.."

Er stond nog een scholiertje bij het hek.

Haar ouders waren naar hun werk, de zussen naar school.

Ach... ik heb ze maar meegenomen.  Jongste vond het wel leuk, zo'n onverwacht vriendinnetje.

En bij thuiskomst troonde hij haar direct langs alle bezienswaardigheden in en om ons huis.

De schommel, de glijbaan en trampoline.

Hier is de schuur, en daar staan onze fietsen.

We hebben ook poezen, een hamster, een hond en een konijn.

En moet je kijken, hier speel ik altijd, bij dat zand, en dit is m'n hut

Kom es in m'n kamer kijken, wat heb ik veel speelgoed hè...

Als laatste troef ging hij haar voor, het hekje door

naar Blijdorp buurvrouw-oma...

waar ze struikelend over Stoffel het schildpad

en Robbie de hond

van de ene in de andere verbazing viel...

tsja, wat wil je

het is immers mei;)

Momenteel dus naast al het "gewone spul" jonge kakariki's

 en baby-grijze-roodstaard-papagaaien-die-de-fles-krijgen

 Poter mag het restant van een lepeltje baby-vogel-pap

daar is ie zelf ook groot van geworden

en als het lepeltje leeg is,

krabbelt hij zich er zachtjes mee op zijn kop;)

Als slagroom op de taart kwam toevallig vandaag

het eerste kalkoenen-ei uit

(niet van Kalli en Koen hoor, dit zijn andere eieren)

Weer een kuiken-piep erbij.

Als ze allemaal zijn uitgekomen mogen ze onder de broedse kip

want buurvrouw-oma is niet van plan

om voor kalkoenenmoeder te gaan spelen

gek is dat toch...

"oooh... wat hebben jullie veel dieren zeg"  verzuchtte ze

En toen gingen ze spelen.

En ik maakte er maar een pannenkoekendag van.

Ik vraag me af wie vandaag de leukste schoolreis had;)