Hij lag al heel lang klaar;
de rol met onweerstaanbaar lekkere fluweelzachte rolo’s.
Niet zomaar natuurlijk, want zomaar een rol rolo’s kopen
dat zou ik nooit doen.
Als kerksnoep hebben we gewone fruittella’s en mentos-jes.
Of King.
Rolo’s zijn voor Speciale Momenten.
Dit was voor een teken-opdracht. Soortvan. Misschien.
En jongste vroeg het iedere dag wel Zeven Keer.
Of ik ze nou al getekend had, die rolo’s, want als dat zo
was, dan mocht ie er eentje.
Heb je ze nou al getekend mam?
Neehee..
Op een goede dag waren de rolo’s verdwenen. Kwijt. Weg.
Foetsie . Heel de rol.
Ik heb nog gezocht, maar kwam al gauw tot de ontdekking
dat ze waarschijnlijk waren opgeslokt in de plaatselijke bermuda-driehoek.
Evenals het fototoestel, de efteling-kaartjes en het gescheurde tientje.
En oh
ja, het blauwe zomerjasje van jongste.
Die zondag zaten we in de kerk, een lange zit voor hem;
hij had aldoor wat last van bewegingsdrang,
vreemd trouwens, dat heeft ie nooit als ie op de bank voor de tv ligt...
en hij wilde snoep, en toen hij het
snoepje op had,
wilde íe er nog een, en nog een.
En toen werd ie nog
bewegings-drangeriger.
En ik ging een beetje transpireren en zei van Ssjjt!!
en Zit Nou Es Stil!
En toen zag ie ‘m liggen, op de grond,
onder de stoel van onze
voor-buur-man:
Een rolo...
Met een snoekduik vloog hij onder de stoel en greep de
rolo vast
als was het een trofee die hij nooit meer los zou laten.
De
gretigheid spatte uit zijn ogen.
En met een overwinnaars-blik hield ie ‘m voor
mijn neus omhoog:
De stoffige, muf-geworden, nog net niet
wit-uitgeslagen-en-onder-de-haren rolo.
Hij had em al bijna in zijn mond toen ik siste: “Nee! “
“niet opeten!”
“Das Vies.”
Ik kon de verontwaardiging bijna oprapen toen hij de
rolo in zijn borstzakje stopte.
“Nou, jij hebt Hélemaal geen gelijk”,
siste hij behoorlijk
hardop terug.
“Want toen ik met Yeshua-en-zijn-vader in het bos was…”
ging hij boos verder
“…… toen liet ik mijn snoepje op de grond vallen,
gewoon op de Módder hè…
en toen zei Yeshua-z’n-vader:
dat kun je nog gewoon opeten hoor…!”
Ik was best opgelucht toen de dominee amen zei…
ha ha ik zie het tafereel al helemaal voor me. en een rolo op z'n tijd is heerlijk. En wat heb je het weer mooi getekend. X
BeantwoordenVerwijderenMooi verhaal en mooie rolo's... Wat kun je geweldig illustreren!
BeantwoordenVerwijderen:-D
BeantwoordenVerwijderenSuper!!!
BeantwoordenVerwijderenhihihi zit hier met een dikke glimlach :)
BeantwoordenVerwijderengroetjes
vera
Hoe herkenbaar het " fluisteren" van kinderen...vooral in de kerk :)
BeantwoordenVerwijderenSuper !
Groetjes Hannie
Wat een gave heb je gekregen dat je zo kunt tekenen en vertellen !!!
BeantwoordenVerwijderenHahahaha, ja dat hebben ze niet he als ze op de bank liggen, ga ik onthouden voor als die van mij wat ouder zijn. Wat kun jij mooi tekenen!
BeantwoordenVerwijderenHaha Oooh echt geweldig Wilmi!Ik heb genoten van dit bericht, en jou geweldige tekeningen. Heerlijk, zo'n blog moment voor mezelf.
BeantwoordenVerwijderenliefs Ester