't Is hier ècht fantasties!!

Hier even een vakantie-update voor de thuisblijvers van Heidi-uit-de-Bergen..

Na een voorspoedige reis met alleen hier en daar wat gemurmel

van jongste (ààh..viel best mee, de eerst stop was pas bij 40 km;)

 kwamen wij op zondagavond rond 21.00 uur aan in

Karlsbad, Duitsland, waar wij een 4-persoonskamer hadden geboekt

voor een habbekrats in een soort groot huis in een woonwijk

met 4 bedden op een heel erg warme kamer maar dat mocht de 

pret niet drukken, we hebben geslapen en het frühstuck was heerlijk!!

Rond 8.30 de andere morgen gaan we weer op weg,

de grootste helft van de reis zit er al op, we gaan op naar Oostenrijk!

Tijdens de reis zien we prachtige heuvels, hele hoge ook,

maar, zo zeggen we tegen elkaar, dit zijn nog steeds geen Echte Bergen.

Ook het weer is erg wisselend onderweg, we rijden door 15 graden

richting veel warmer, zonnig en onbewolkt, en later weer meer wolken.

Het landschap veranderd langzaamaan en als we bij Lindau de grens

overgaan en dan is de twijfel weg..

dat daar in de verte, dat zijn echt geen wolken meer hoor

heus....

Echte Bergen In Zicht!

Rond 14.00 rijden we Gargellen binnen,

het is inmiddels jammer genoeg regenachtig geworden en we moeten nog

wachten bij de receptie want het appartement is nog niet helemaal schoon.

Als we de sleutel hebben mogen we parkeren onder het gebouw

en 8 trappen op met al de bagage.

Das natuurlijk alvast om te wennen aan het bergbeklimmen

zodachtenwij...

Het appartement is heel erg mooi, nieuw en lekker ruim.

Zes-persoons, omdat we nog niet wisten wie er allemaal mee zou gaan,

dit bleef ook tot het laatst toe spannend, maar uiteindelijk gingen we

met ons vieren.

Langzaamaan zien we de bergen om ons heen verdwijnen in

sombere regenwolken en we houden het rustig de eerste avond.

Lekker een beetje chillen en zwemmen en dat is het dan.

Maar dit..beste mensen.. is wat ik zag toen ik de volgende dag uit het raam keek:

Echt adembenemend mooi en af en toe gewoon nog wat onwerkelijk

als je al zo vaak zoveel foto's hebt gezien en verhalen van anderen hebt gehoord

en het nu ècht-ècht waar zelf beleven mag...

Gisteren (was het dinsdag of zo?) gingen we met de gondelbaan

omhoog de bergen in en wandelden de smokkelaarswandeling.

We zitten hier vlak aan de grens van Zwitserland, vandaar.

We deden het heel erg op ons gemak, die wandeling, het was

goed te doen, en erg leuk

moet je toch es kijken

of ik nooit anders heb gedaan;)

Nogmaals, we deden het op ons gemak,

dat bleek wel toen we het restaurant weer in zicht kregen..

Het terras was wel akelig leeg.. zouden al die mensen nu al beneden zijn?

We liepen door het gondelgebouw en inderdaad..

de laatste gondelrit was om 16.30

en nu was het..

17.00 uur.

De gondelbaas kijkt een beetje bozig en zegt ons in het Duits

een heleboel wat we nicht verstehen.

Maar wel begrijpen we dat zometeen de aller aller laatste gondels komen

twee voor het personel und ein fur die gondelier

en daarmee mogen wir mitfahren.

Zo zitten we dan even later met samengeknepen billen in de 

Laatste Gondel.

Hij verzekert ons nog even dat dit echt de last ride is,

en dat het best gefahrlich ist, want al die andere staan al beneden in de garage.

Hij wijst op zijn rugzak met klimspullen, voor  het geval dat..

Maar onderweg ontdooit hij en vertelt over de hoogste bergen

en dat hij van klettern houdt en dat iedereen hier im winter natuurlijk gaat skieën.

en dat Klein Holland, zoals hij het Landal Park noemt, nog hoger gelegen ligt

als de hoogste heuvel in Nederland.

Wij zijn heel erg blij dat we niet naar beneden hoefden te lopen,

Ik werp hem enthousiast een kushand toe

Vielen Danke Herr Gondelier!!

en we zien hem denken: Domme Hollanders ;)

Vandaag (is het woensdag ofzo?) vieren we de verjaardag van

Houthakker.

(Ik was allang blij dat ik het nog wist vanmorgen..

dit is zó vakantie vieren, je zou alles vergeten;)

En ik denk dat ik nog even ga liggen wegdromen op de alpenweide...

Auf wiedersehen!