"Hij zegt dat ik een mollige tante ben..."
vertelde ik lachend en naief aan mijn vriendinnnen,
die stonden te wachten op de "uitslag" van mijn schoolartsbezoek,
jààààren geleden...
Ik heb het nog lang moeten aanhoren
dat "mollige tante"
en het begin van mijn schoolartsencomplex
was bij deze geboren...
Jàààààren later zat ik met oudste
bij notabene-nogsteedsdezelfde-schoolarts
en kreeg totaal onvoorbereid als ik was
na de meet-procedure
een preek van hebikjoudaar
want hij was toch écht te dik,
als ie zo doorgroeide zou hij minstens 120 kilo gaan wegen
en wel 1meter80 lang
een grote dikke reus zou het worden
dat zag ie nu al op zijn curve
en of ik em niet teveel sausjes gaf
en papjes en kaasjes en worstjes
aaargh..
helemaal overbluft verliet ik die dag zijn kantoortje
mijn complex was weer aardig gevoed...
Inmiddels wat kindertjes,
en daarmee opvoedervaring rijker,
was ik bij het volgende schoolartsbezoek
met middelste, gewapend
ik wist wel wat ie zou gaan zeggen
en ik zou em er van langs geven
en anders opstappen....
maar middelste was oudste niet,
en had al helemaal niet zijn postuur
integendeel, wij vonden hem maar magertjes
en witjes
hij had koemelkallergie gehad, en altijd last van zijn buik
op het consultatiebureau ging ie altijd maar net net
door de keuring...
Zo anders was de schoolarts van mening,
nee déze jongen,
dat was nog eens een keurig ventje!
helemaal binnen de curve
het onderste lijntje, dat wel, maar dat was juist prima
echt toppie, petje af!
dat ie nooit zijn bordje leegat
dat was geen enkel probleem...
Het volgende bezoek was met dochter,
net als haar oudste broer
zat ook zij weer tegen de bovenste curvelijn,
maar hoera,
de schoolarts was inmiddels met pensioen!
en het nieuwe jonge doktertje
was supertevreden
die vetrolletjes?
Ach daar gaan we niet moeilijk over doen,
ze beweegt, ze sport, ze eet goed
geen problemen maken als ze er niet zijn mevrouw!!!
dokternaarmijnhart
Misschien was er toch nog een staartje van mijn
complexje blijven hangen,
en had hij dit onbewust meegekregen,
of wellicht hadden zijn grote broers
hem toch een beetje bang gemaakt
met hun horrorpraat
over schoolartsen
en wat die allemaal doen, willen weten
en willen zien...
wat het ook was,
ik voelde het aan zijn klamme handje
toen we deze morgen de gang doorliepen
op weg naar de schoolarts
een beetje angstig keek hij me aan toen het hem
niet lukte een ruitje te tekenen
bij de assistente
(die trouwens nog wel steeds dezelfde is van toen)
Ik knikte hem bemoedigend toe,
de (weer een) nieuwe dokteres
was bijzonder aardig, vond hem superknap
dat ie überhaupt al wist wat een ruitje was
(had ik em net bij de assistente in zijn oor gefluisterd,
maar dat wist zij natuurlijk niet ;)
en niks niet te lang of te kort of te dik
gewoon goedgekeurd!!
Hij mocht zelfs even naar zijn eigen hartje luisteren..
Hij was helemaal opgelucht
en ik niet minder
daar dit het laatste schoolartsenbezoek was,
het volgende vindt pas plaats op zijn14e
Jippie!
ik denk
dat ik inmiddels van mijn
complex ben genezen;)
O wat herkenbaar. Mijn oudste, notabene te klein bij de geboorte (2555 gr)groeide daarna als kool, begon met maat 22 schoen, begon met het wisselen van haar tanden op haar 4e en had op haar 9e een volwassen fiets nodig. Ze werd in de gaten gehouden want ja ze zou heel lang worden..........!
BeantwoordenVerwijderenNou ja ze heeft inderdaad al jaren maat 43 schoen
(wat een ramp om schoenen te vinden)maar is al jaren zo'n 1,68 m ( niet lang dus) want ja als je alles snel doet dan ook van meisje naar vrouw, lichamelijk dan. Ze was nog 10......... hoe leg je dat allemaal uit?
Inmiddels in de 2e van de middelbare moest ze naar de schoolverpleegkundige. Een puber; dus wisselende stemmingen en net in een dipje. Er wordt een test gedaan. Uitslag; op de grens van een depressie?!!! Aaaaargh hoe kan je dat tegen een puber zeggen? Ik heb echt op haar moeten inpraten dat ze dat absoluut niet is.
Ik hecht niet meer teveel waarde aan het oordeel van de schoolarts en ga op mijn eigen gevoel af. Nu mijn kinderen nog.........
O,ja bij ons gaan ze ook nog in groep 7 naar de schoolverpleegkundige (zonder ouders) Jongste is net geweest.
Succes en fijn dat 'ie 'geslaagd' is.
Groetjes Kiek
Hoe krijg je een minderwaardigheidscomplex?! Juist, bezoek een consultatiebureau- of schoolarts! Ik heb me er nooit veel van aangetrokken, en mijn kids groeien als kool, zijn stevig geweest, maar bij de puberteit schieten ze weer de lucht in, nou én! Mijn nichtje was bij de geboorte ruim 9 pond (en haar broertje 10, arm zusje van mij), bij de bureau-arts kreeg ze van de arts ook zoiets te horen, terwijl de wijkverpleegkindige zei, dat ze wel wat reserve over had (kids zijn nooit ziek geweest, dat klopt). Nu is het meisje 5, en heel normaal qua formaat. Haar broertje is 2,5 en groeit ook lekker. Dat worden echt wel normale mensen, hoor.
BeantwoordenVerwijderenEn als ze goed eten, goed bewegen, niet de hele dag achter het vierkante scherm zitten, wat is er dan mis mee? Niets toch?
Gelukkig dat jouw complex voorbij is, en dat de kinderen (bijna) zonder schoolarts verder door het leven kunnen (althans totdat ze zelf kids hebben).
Wat ik het ergste vond, is dat ze op hun ca. 14e zomaar zonder vooraankondiging naar de schoolarts zijn geweest. Daar had ik toch wel graag wat van geweten, vooraf.
Lieve groet, Inge
Mocht jij niet even naar je eigen ♥ luisteren?
BeantwoordenVerwijderenToen onze dochters kleuters waren, waren ze best stevig. 'k Zat er niet mee, vond het wel fijn, zo iets extra's. Als ze ziek waren kon een dagje niet eten helemaal geen kwaad. Nu zijn het 2 prachtige lange (1.80) meiden van 18 en 19. Middelste heeft maatje 36 en oudste 38. Prima toch? Zoonlief, onze jongste was broodmager als kleuter. Was inderdaad geen succes als ie ziek was. De botjes waren dan te zien, maar wat doe je daaraan? Ook hij is vanzelf gegroeid. 1.81 momenteel (hij is 15, dus ben benieuwd..)en maat L. Dus... komt vanzelf goed toch? Dat gezeur van derden moet maar eens afgelopen zijn. Zolang ze binnen de curves zitten is er m.i. niets aan de hand! ( Leuke foto's weer van jongste! Een écht fotogeniek kind heb je daar!!!)
BeantwoordenVerwijderenOudste was al groot en zwaar bij zijn geboorte (10 pond, 55cm), zijn curve was altijd navenant. De arts durfde mij, trotse moeder, te vertellen 'dat hij later wel moeite zou krijgen met het vinden van een lassende brommerhelm' maw grote(re) hoofdomtrek. De trut ..... Járen later kreeg hij bij de jeugdraad te horen dat hij - zo'n 1,80 groot - bijna was uitgegroeid. Nou, dat baby'tje met z'n grote hoofd is nu een 23-jarige knapperd van 2,03 ;-)
BeantwoordenVerwijderenZeer herkenbaar....mijn kinderen zijn (net als ik)allebei stevig gebouwd (hun vader is een mager,smal mannetje).De oudste zat met alles ver boven de lijn.....aan het eind van de basisschool behoorde ze tot de kleintjes.De jongste had bij de laatste consultatieronde,volgens het boekje,zwaar obesitas. Tja....het is een grote,grove bonk maar zwaar obesitas...Gelukkig laat ik me niet snel uit het veld slaan,door dit soort opmerkingen.Toch heb ik er voor gekozen om een diëtist te bezoeken om te laten kijken of we echt zo ongezond eten....het bleek dat het daar niet aan ligt.Wel hebben we wat puntjes op de 'i'gezet.Zo hebben we er voor gekozen om zoet en vet broodbeleg (chocolade producten en pindakaas) dagelijks uit ons leven te bannen,het komt zo af en toe op tafel.Zo kunnen ze toch een snoepje nemen want doordat dat ze een trage verbranding hebben, moeten ze wel bewust met eten (lees snoepen) omgaan.
BeantwoordenVerwijderenIk heb me vermaakt met je verhaal. Mooi weekend voor jullie. XXX
BeantwoordenVerwijderenLeuk verhaal. Ik ken die assistente ook nog van mijn eigen lagere schooltijd, ze is niets veranderd en nog altijd even rustig en aardig.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes uit Harley
Ik kreeg van de arts te horen dat ik sapjes ook kon aanlengen met water!!! Dus ik zei; OO maar ik geef hem alleen maar Cola de hele dag, is dat niet goed dan??. Vreselijk mens!!! Ik hang de vlag uit wanneer ik niet meer naar al die
BeantwoordenVerwijderenbevooroordeelde adviezen hoef te luisteren!
Fijn om te horen dat ik niet de enige ben!