Sint door de mand...

Waargebeurd sinterklaasgedicht...

We zaten bij buurvrouw aan de koffie

toen werd er aan de deur geklopt

jawel, daar stond sint in zijn rooie kloffie

hij had zich een weg door de sneeuw geschopt

jongste schrok zichtbaar, hij keek wat benepen

en pakte van schrik zijn moeders hand

daar heeft hij heel eventjes in geknepen

maar zette toen flink zijn angst aan de kant

sint vroeg hem te zitten, op zijn knie

zodat hij kon praten met ’t knaapje zo stoer

hij moest even denken…. dát durfde hij nie

hij vroeg toen om hulp aan zijn grote broer

daar zaten ze samen, bij sint op zijn schoot

die vond het geweldig, twee zulke knapen

de een nog wat klein en de ander al groot

zo samen een stelletje vrolijke apen..

  

sint vroeg naar hun streken en boevengedrag

en of ze soms mee wilden met de boot?

nou dat viel wel mee, zeiden ze met een lach

(ze hielden zich even ontzettend groot)

Sint zei tegen jongste, ik hoorde dat jij

al zo heel errug goed je naam kunt schrijven

ik vind dat heel knap, en ben daarom blij

jij hoeft niet in de zak, je mag écht wel hier blijven!

 

jongste keek es naar boven, en ook naar de vloer

bekeek hem eens goed, die aparte vent

“jij bent sinterklaas niet," sprak hij toen stoer

“ik geloof dat je mijn vader bent!”