oordopjes..

Muziek onder het lopen? Nee dank u, voorlopig even niet...

Dat kwam zo..

Aangemoedigd door het enthousiasme van een familielid dat hier met ipod fris en blozend aan kwam rennen

en de post van Nicole op haar blog "ren mama, ren"

besloot ik me er  nog maar es een keer aan te wagen.:.

muziek tijdens het hardlopen

Want ja, hoe mooi de polder ook is, en hoe goed het ook gaat, soms heeft een mens weles wat extra stimulans nodig om, zeg maar, zijn ding te doen.
ik moet immers nog heel vaak het beruchte drempeltje over om mezelf tot rennen te krijgen
en aan het rennen te houden..

en kan per slot van rekening toch niet "yes I can" blijven roepen...

dussss...

Dochter snorde haar allerschattigste meisjes-empeedrietje-met-roze-oordopjes voor me op en stelde hem, heel lief, zo voor me in

dat ik alleen nog maar op "play" hoefde te drukken.

In flitsend sporttenue en vol goede moed stapte ik de deur uit met hond-aan-riem aan mijn zijde.

|Boven aan de dijk gekomen, realiseerde ik me dat het apparaatje ook een plekje moest hebben..

En aangezien de gestroomlijnde combinatie
van mijn capri-plus-shirt geen zakken bevatte,

besloot ik weifelend dat er maar 1 ding op zat..

schichtig omkijkend zette ik het ding op "play", installeerde ik de dopjes in mijn oren en stopte ik hem tussen mijn sportbeha

een mens moet wat..

Op zo'n 25 meter viel het linker-oordopje uit mijn oor

Na 35 meter het rechter..

Al rennend propte ik de dopjes terug en groette een passerende fietser,
 die opmerkelijk vreemd naar me keek..

Een blik naar beneden was voldoende om te zien dat de Empeedrie wel heel opvallend vooruit stak..

Na de tweede installatie verliep de volgende 750 meter zonder problemen en ik zong naar hartelust mee
met  "the winner takes it all"...

toen begonnen de snoertjes weer te trekken en

 plop, plop, daar schoot het ene na het andere dopje weer uit mijn oren..

Was het de anatomie van mijn oor, het gehalte aan smeer of waren de dopjes niet goed?

Zachtjes aan begon ik geirriteerd te raken..

Net toen alles weer zat besloot hond rechtsaf te slaan waar we linksaf moesten, richting andere hond plus baas.

grrr..~pot%)jan":$/&3;

Hup, oordopjes weer uit, en erachteraan gesprint..

Ik moest toch immers ook horen wat ik tegen hond riep...

De volgende drie-en-een-halve-kilometer verliep zoals hierboven beschreven, en hoewel ik af en toe best

leuke muziek hoorde heb ik resoluut op 500 meter van huis de oordopjes verwijderd, om nog even te genieten van de wind in mijn oren, het getrippel van hond achter me en mijn eigen voetstappen...

maar toegegeven...

ik heb niet gemerkt dat ik aan het lopen was,

geen tijd voor gehad

:-)