Feestzuchtje...

      En toen was het zover...

Feestje!

Waarom?

Nou, gewoon..zomaar...

Toen ik mijn houthakker annex bomenzager trouwde

kreeg ik zijn familie erbij.

..een grote familie...

Het leek ons zo leuk om eens met die grote familie

aan tafel te zitten en met elkaar te eten.

En dat lukte!

Alles was geregeld,

maar het weer valt niet te regisseren

dus moest de tent gestut en aanelkaargeplakt-met-tape

omdat het zo tekeer ging buiten...

met wat aanwijzingen vanaf de grond

was dat voor de handy's in de familie geen probleem..

niet alleen de regen druppelde binnen,

ook de familie met tassen en kratten vol lekkers

 ;-)

We begonnen rustig aan met koffie en taart,

alles zelfgebakken, zelfmeegenomen en zelfgeschonken

en hier is vastgelegd hoe snel de appeltaart ging..

binnen was er druk geroerd in de pruttelende pannetjes

en intussen werd het buffet opgesteld

dat buffet was om te watertanden..

culinaire hoogstandjes

wat een talenten hebben we in de familie!

De bel om het buffet officieel te openen hoefde maar een keer te luiden..

er stond binnen no-time een rij als was het bij de kassa van de AH!

de kabouters reden, fietsten en stuiterden tussen het feestgedruis door

en zo nu en dan werd er een bordje gevuld

op hun aanwijzingen natuurlijk...

en oohh.. wat werd er bijgekletst

en gelachen

en nieuwtjes uitgewisseld

 ;-)

de kleintjes gingen lief spelen..

en zo ziet gezelligheid er dus uit na afloop...

maar 't was nog niet klaar.. neee!

er werd wat opgeruimd, leeggeveegd en afgewassen

en we begonnen gewoon weer opnieuw..

met het dessert-buffet...

we wisten niet van de ongekende talenten van die tante...

pudding na pudding werd koelbloedig op schalen gestort

alsof ze nooit anders gedaan had..

ze is vast lid van de puddingclub...

misschien gaat ze nog wel workshops geven....

mmmm...wat was dat lekker..

ik ben twee keer met mijn bordje langs geweest..

Toen we opnieuw aan de afwas gingen

werd er geroepen, we moesten komen kijken

want ze hadden de verkleedkist gevonden boven...

In de veronderstelling dat het om de kleintjes ging

vlogen we er naar toe, met fototoestel natuurlijk..

ja hoor, de kleintjes in hun waren wakker geworden

;-)

En toen alles en iedereen weg en opgeruimd was,

zat jongste nog even in bad

en geeuwde alsof hij een week niet had geslapen.

Het was inmiddels flink donker buiten,

en op mijn vraag of hij dan toch niet

een-heel-klein-beetje-moe-was?

zei hij:     nee hoor,

dat was gewoon een zuchtje...