Houthakker's strijd om een mooi gazonnetje in de wei.
Die duurt al jaren voort....
Momenteel, met de huidige veestapel van twee ezels, twee schapen, drie kalkoenen en een schare kippen, lukt het aardig,
en voor het eerst sprak hij dan ook afgelopen jaar
vol trots over hoe mooi het er bij lag, zo bijna zonder onkruid en dat ze het
zo goed korthouden, gelijkmatig ook en lekker vol en vlak.
Enfin, je zou dr blij van worden.
Dit voorjaar bleek er een zwakke plek te zitten in de gelijkmatigheid van het gras.
Het weitje had natuurlijk zowiezo heel wat geleden met al die nattigheid.
Houthakker had dan ook wat afgemopperd over hoe ze alles weer vertrapten
en dat er niks van over zou blijven, moet je kijken, alles blubber,
en we kwamen dr nog wel achter.
Het viel mee.
Op die zwakke plek na.
Nu heb ik 'm hoog zitten hoor; mijn houthakker,
en hij heeft er echt veel verstand van,
van gras en hout en bomen enzo.
Maar wat ie toen deed was best een beetje eh...
zeg maar....tja...
Hij zaaide het gras in op de zwakke plek.
En plaatste vervolgens prikstokken.
Waar hij grote slingers afzetlint aan knoopte.
Dat zal ze afschrikken, moet hij hebben gedacht....
Nope..
Dan ken je de kippen nog niet.
Die stonden al popelend te wachten toen hij het inzaaide..
Het dichttrekken van het hek door houthakker was voor hun het startsein:
De slingers waren immers al opgehangen;)
ETÙÙÙÙÙÙN!!
Het werd een janboel.
De kippen waren er niet vandaan te slaan, en ook de ezels kwamen kijken,
vertrapten alles en trokken het lint van de stokken.
Met lede ogen moest hij toezien hoe het duurgekochte graszaad
werd weggesnoept als was het strooigoed...
Tijd voor poging twee dus.
Opnieuw moest er gezaaid maar nu werd alles direct vakkundig toegedekt
met vliesdoek en kregen de prikstokken een schrikdraadje.
De kippen liepen de volgende dag verbaasd over het doek.
je zag ze denken, beetje verontwaardigd ook...
Mijnheer van Rijswijk stootte één keer zijn neus aan het draadje
en liep vervolgens met een grote boog naar achterin de wei.
Durfde ook niet meer het hok in die avond.
Daar moest eerst behoorlijk voor gepraat worden....
Toen we terug kwamen van een weekje vakantie hadden ze nog wel een grapje uitgehaald,
de kippen.
Maar ach, dat waren maar kleine gaatjes, dat viel gelukkig mee,
en houthakker kon er ook wel de humor van in zien, gelukkig..
dagen, weken gleden voorbij, af en toe werd er beregend,
maar verder gebeurde er niets.
Het lag daar maar, dat grote geheimzinnige stuk doek.
Dus toen we afgelopen week heerlijk in de zon op het bankje schommelden voor de keet
bekende ik dat ik toch wel heel nieuwsgierig was geworden naar wat er nu allemaal
onder dat doek was gebeurd..
"wanneer had je nu eigenlijk die spectaculaire opening van je nieuwe sportveld gepland?"
vroeg ik dan ook een beetje spottend,
in de veronderstelling dat hij ook nog niet wist hoe het eruit zou zien.
Oh, maar ik heb het allang een keer gemaaid hoor, was zijn antwoord.
Tot mijn verbazing.
"het moet alleen nog wat body krijgen"
dochter lag in een deuk en riep "whahaha,
dan moet je er bodylotion op smeren zeker!?"
en ik..
ach ja...
sorry hoor,
ik denk altijd in plaatjes;)
-wordt vast vervolgd...-
