Tijd vergeten...

Toen ik  mijn atelier ging inrichten

nam ik me voor geen klok op te hangen

sterker nog,

ik wilde een rond schilderij maken

met nepwijzers en daarop de tekst

"vergeet de tijd"....

omdat ik eigenlijk niet op de tijd wil letten

als ik lekker bezig ben

Hoewel ik het nog steeds wel een leuk idee vind,

is het er nog niet van gekomen..

Dus deze quote van Winnie hing altijd op de plaats waar een klok zo'n beetje zou passen:

Maar tijdens al die uurtjes boven ben ik er inmiddels achter

dat ik inderdaad wel heel vaak de tijd vergeet;)

en soms is het ook gewoon lastig is, als je in een overgebleven uurtje

even iets voor je zelf kunt beginnen

en je weet niet hoe laat het is...

Daarom dus: toch maar een klok

Ik haalde hem uit elkaar, schilderde hem helemaal wit

om me vervolgens uit te leven met de greengate bloemetjes

en voilà,

daar hangt ie dan...

ik zie dat ik nog ruim op tijd ben voor de koffie...

toch wel handig dus, zo'n klok ;)

Verbazing keer op keer..

We zijn zes weken verder, 

zes weken het nieuwe schooljaar in en het tempo ligt Hoog in groep 3,

dagelijks worden letters en cijfers aangeleerd,

sommen gemaakt, oefeningen gedaan

engels, wiskunde, gym en zwemles

met tussendoor nog een kwartiertje op het schoolplein

waarvan de middagpauze na de herfstvakantie helaas ook tot

het verleden behoord heb ik me laten vertellen.

Nogmaals...het tempo ligt Hoog

en dat is te merken hier in huis,

we hebben nu regelmatig te maken met een 

dwarse, opstandige, soms zelfs brutale niet-meer-kleuter...

tja..wat is ie nu eigenlijk? 

baby-dreumes-peuter-kleuter-en-wat-ben-je-dan-daarna?

gewoon schoolkind? Blèh..wat 'n saaie titel

Hij loopt soms boos van tafel, stampvoetend de trap op

soms moet ik mijn lachen inhouden, zo koddig ziet het eruit,

ik trap er niet meer in, we hebben het al drie keer eerder meegemaakt

en weten;  groep 3 is gewoon heftig, dat merk je aan alles;)

En dat Gaat weer Over...

Gelukkig mag ie thuis gewoon nog heerlijk spelen en dat doet ie ook

naar hartelust momenteel. Zelfs de duplo moest weer van zolder. Ha!

Naast het regelmatig oefenen van de geleerde letters, begint hij soms uit zichzelf

met schrijven en lezen

dan komen de pennen en stiften op tafel, of stempels, das nog leuker,

en soms...doet mama mee...

de juf maakte er een "foutmelding" van, maar ik heb nog nooit zo'n lieve "e"gezien...
(rechtsonder)

Naast de andere journals waarin ik bezig ben,

heb ik een nieuw, groot formaat boek in gebruik genomen,

ik kom altijd ruimte tekort namelijk ;)

en dit werkt prettig.

Leuk aandenken voor later, dacht ik zo...

met niet te vergeten; een sticker en een krul van de juf;)

P.S. iedereen bedankt voor de felicitaties op mijn vorige post! Leuk!!

Diamant

Wauw...

Ben dol op post,

maar zoiets heb ik nog nooit ontvangen ..

Nee, deze brief was voor (o)pa en (o)ma Kuuf

(hier en hier schreef ik al meer over mijn grote, gezellige schoonfamilie)

Feest was het, deze afgelopen week..

want onze (schoon) ouders

zijn maar liefst 60 jaar getrouwd!

En naast gelukwensen van de koningin

en heel veel andere mensen,

een bezoek van de burgervader-met-de-krant-erbij,

 blommen en kaarten

was er gisteren dus ook een Echt Feest

met lekkere gebakjes..

het werd een middagreceptie met familie, vrienden en kennissen

sjonge, wat een bomvolle zaal was dat zeg..

en aan het begin van de avond, toen alle visite weg was, kwamen de kleinkinderen

en vierden we, na het maken van een familiefoto (Ha, wat verloopt zoiets toch altijd

lekker vlekkeloos) het feest verder met elkaar.

We proostten met echte champagne

en smulden van een heerlijk buffet

In een door houthakker niet ingestudeerde speech

werden zij gefeliciteerd en gaf hij uitleg over het kado,

niet het zoveelste koffiezetapparaat deze keer;)

maar een prachtig beeldje

dat hun liefde voor elkaar,

voor ons als kinderen

en Gods liefde voor ons allen symboliseerde...

en daarna was er ijs

JIPPIE!!

als laatste "act" gaven de kleinkinderen stuk voor stuk

nog een persoonlijke kijk op de letters

van het alfabet

met daar tussendoor hier en daar een over de grond kruipend

of rennend achterkleinkind natuurlijk;)

Lieve pa en ma,

Ik zeg natuurlijk altijd wel dat ik geen foto's 

op mijn blog zet van familie enzo, 

meestal zijn het alleen benen, of achterkanten..

Maar deze foto wil ik zo graag delen

(en houthakker zei dat het mocht hoor..)

gewoon,

omdat dit zo'n lieve foto is

en omdat ik zo blij ben met jullie als schoonouders

heus, ik had me geen betere kunnen wensen

dus daarom ook vanaf hier:

gefeliciteerd

en ik hoop dat ik nog lang van jullie saampjes mag genieten!

xx

en zo is 't maar net..

Somebody's daydream..

Je hebt allemaal weleens zo'n moment in je leven,

zo'n breath-taking moment

dat je eventjes stil blijft staan

alles op je in laat werken

seconden-, minuten-lang dagdroomt

weer wakker wordt

en je weg weer vervolgt

met een hoofd vol..en anders dan daarvoor

onlangs had ik zo'n Moment.

wandelend met jongste in de ene 

en de collectebus in mijn andere hand

de route die ik al jaren loop, buitenrand van 't dorp

met-huizen-waarvan-je-moet-weten-dat-ze-er-zijn-

anders-vallen-ze-niet-op

zo ook dit huis, je zou 't nooit vinden...

Een paar jaar geleden ging ik er langs en maakte een praatje

met de eigenaar, een oude man, wiens vrouw onlangs was overleden

met natte ogen stond hij te vertellen

dat ie zijn maatje zo miste..

nou heb ik zowiezo al een zwak voor oude mannetjes

en als ze dan ook nog natte ogen krijgen...oew...

Ik dacht nog een poosje aan hem,

stuurde hem een kerstkaartje met hartelijke groet

om hem vervolgens te vergeten

zogaatdatsoms...

En nu stond ik ineens voor zijn huis

en hield mijn adem in...

was het door het te koop bord op het raam

de ouderwetsche pomp aan de muur

de leegte in het huis

of gewoon de algehele idylle...

ik weet het niet,

maar dit was zo'n Moment

en oh... ik zie nu pas dat er ook nog van die lieve 

tuinkaboutertjes bij de pomp staan...

Binnen enkele seconden

begon zich een kleine dagdroom te voltrekken in mijn hoofd

want... wát een plekje

wát een rust

wát een huisje

wat zóu je hier iets moois van kunnen maken...

zo'n lief wit huisje, met roodgeblokte gordijntjes,

een hond en een kat, een zwart schuurtje

een appelboom en natuurlijk die ouderwetsche pomp

 en dit alles omringd door

een maisveld, of korenveld,

of koolzaadveld ofzo

in gedachten zag ik het helemaal voor me

sterker nog,

ik rook het gewoon

de spanning, van zo'n huisje vanbinnen bekijken,

verrassende dingen ontdekken,

de geur van Oud

en Verbouwen

de zon speelde mee

en maakte het geheel nóg mooier

Ik kon het niet laten en moest het vertellen aan houthakker,

nam hem mee naar het plekje, zomaar hoor,

want ik weet natuurlijk heus wel dat dit bij een dagdroom blijft..

ik bedoel; we hebben een mooi huis,op een pracht jaloersmakend

plekje, we gaan hier echt niet weg, echtecht niet...

bovendien: hoemoetdatdan met buurvrouw-oma;)

maar gewoon even delen moest ik het, datwel..

"zou je dat nu heus zien zitten?" vroeg hij me verbaasd

(om vervolgens toch ook wel een beetje kwijlend rond het huisje te lopen;)

en "wat zou dat nou kosten, zoiets?"

en serieus..ik zocht het nog op ook ;)

Ik keek nog es één keer achterom, dat dreefje in

en werd weer wakker

het was gewoon een kleine dagdroom, dat Moment...

een beetje mijn dagdroom

...maar vast ook die van iemand anders

denk je niet?