Zoals altijd was het ook gisterochtend haasten hier..
zo stond ik dus om tien over acht nog schoenen aan te hijsen,
jas aan te geven, tas in te pakken..
beetje vroeger beginnen zou handiger zijn, maar ja, dat bed he..
zo lekker warm 's morgens vroeg..
bij iedereen..
bij iedereen..
Zijn jas dichtdoen dat kan ie zelf
soms...
...
...
ik hoor iets rammelen, en voel in zijn zak, rits zit veilig dicht..
ik haal er een doosje mentosjes uit, van die lekkere felgekleurde
hoe kom je dáár nu aan?
hij pakt het uit mijn handen
Oh, die had ik gevonden, zegt ie...
ondertussen wurmt zijn vingertje er al een mentosje uit,
hij stopt het in zijn mond..
Ik roep geschrokken: dat moet je niet zomaar opeten, als je dat gevonden hebt!!
Ja maar... het was dìcht hoor! zegt hij, met volle mond inmiddels, en licht verontwaardigd,
ik hoor het aan zijn stem..
...
ik hoor het aan zijn stem..
...
..nou.. ik vind het toch niet handig..
en je hebt nèt je tanden gepoetst,
probeer ik nog..
maar ik zie dat hij het laatste mentosje al te pakken heeft..
een brede grijns verschijnt op zijn gezicht, als ik hem zogenaamd een beetje boos aankijk..
een brede grijns verschijnt op zijn gezicht, als ik hem zogenaamd een beetje boos aankijk..
mijn tanden..."
:-)